Sylwia Grzeszczak #tekstypolskichpiosenek

Ona nie chce być taka sama jak ja. Nie zna granic i nie zamierza się bać.

Czy dla dwóch różnych planet, co kręcą się wciąż. Jest przewidziane spotkanie, czy sięgną swych rąk? Chcę wierzyć w to

Jak wrócić, kiedy każda z dróg prowadzi do twych rąk i ust?

Między nami znów zaiskrzy. Odnajdziemy blask i wdzięk. Zakończymy smutny shopping, sztucznych, galerianych szczęść.

Czujesz to, mamy moc. Czekam na zielone światło. Nudzę się, zróbmy to, mamy misję tu, jak Apollo

Czy drogi te złączy los? Czy będzie nam to pisane? Tak szybko kręci się świat, niewiele tego co trwałe.

To coś jeszcze, coś więcej, ukrywa Twój wzrok. W oczach tych na codzienność znajdę broń

Na to, że potrafimy razem być, ani złotówki do dziś nie postawił nikt. A tak naprawdę tylko ty i ja, słyszymy siebie, wiemy co nam w duszy gra

Już nie zatrzymuj się, za nami niech unosi się kurz, zjedźmy z drogi oznakowanej, odszukać to co zgubiło się

Umówiłeś się z nią, na komedie w jednym z kin. Nie obchodzi mnie to, bilet mam już obok kupiony.

Każdy zachód słońca nasz, każdy podniesiony ton, każdy naprawiony błąd, i czy musimy stracić to?!

Dla nas już nakryty stół, wertujemy kartę dań. On tak nagle musi wyjść, w romantycznym blasku świec. Zamawiam płacz.

Przez ten mur, dziwnych spojrzeń których pełno tu, przez czerwone światła gorzkich słów, biegnę. Przez miasta kłamstw, zmuszeni biec co dnia, by poznać jedną z prawd, Ty i ja!

Prędzej czy później to wszystko wróci, to co tak nagle wypadło nam z rąk. Zgasi pragnienie po wielkiej suszy, spadnie na ziemię a ta wyda plon

Nasza łódź wpływa na coraz szybszy nurt. Coraz mniej mamy chwil by pogadać - spójrz. Cały nasz dialog to gigabajty bzdur, szum, brak zasięgu.